سالگرد صعود ایران به جام جهانی 1998

هشتم آذر بود. درست مثل امروز، اما نه، بعضی از روزها و تاریخ‌ها مثل هیچ روز دیگری نیستند و مرور زمان شامل حالشان نمی‌شود.

مردم ایران چند ماه قبل از آن هشتم آذرماه سال 1376 یعنی دوم خرداد، همان سال به تغییر و تحول و اصلاحات و شکوفایی در کشور رای داده بودند. شاید اولین پدیده اجتماعی- ورزشی که خود را در این قافله تغییر نشان داد فوتبال بود.

تیم ملی ایران خسته و کم‌انرژی در راه سخت و پیچیده صعود به جام جهانی فوتبال که بارها در آن تا آستانه سقوط و حذف پیش رفته بود به استرالیا رسید. تساوی یک- یک در تهران سرنوشت را به ملبورن کشاند. سناریوی شگفت‌انگیز هشتم آذر تا آن‌جا که ما با دو گل از حریف سرشناس خود در خاک آن‌ها عقب بودیم شکل و مسیر منطقی خود را پشت سرمی‌گذاشت. اما دست تقدیر این‌گونه می‌خواست که مردم ایران بعد از سال‌ها اتحاد ملی را در یک جشن فوتبالی تجربه کنند.

تماشاگر استرالیایی همچون دیوانه‌ای که از قفس بیرون پریده باشد به تور دروازه ایران حمله‌ور شد و آن را پاره کرد. بیرون کشیدن او از صحنه فرصت بازیابی را به تیم شکست خورده ایران داد. لحظاتی که با پشتک‌های عابدزاده و نمایش اعتماد به نفسش همراه بود و خیلی زود به تمام تیم تسری پیدا کرد.

ایران ناگهان زنده شد. ابتدا کریم باقری و بعد فرار خداداد که گزارشگر آن مسابقه تاریخی لقب غزال‌تیز‌پا را به او داد. لقبی که همراه با صحنه به ثمر رسیدن گل و چهره مغموم و وارفته دروازه‌بان حریف که روی زمین ولو شده بود در حافظه تاریخی فوتبال ایران به ثبت رسید.

دقایقی بعد کیلومترها دور از ملبورن روح مردم ایران به غلیان آمد و به صورت خود جوش آن‌ها را به خیابان‌ها ریخت. هشتم آذر تنها نقطه عطفی در تاریخ ورزش و فوتبال ایران نبود. مردم ایران در دوران گذار خود بعد از جنگ و آغاز عصر اصلاحات نیازمند جشن بودند و فوتبال بهترین بهانه بود.

فوتبال رسالت تاریخی خود را از هشتم آذرماه آغاز کرد. مردم ایران آن شب را تا صبح به محکم کردن حلقه اتحاد خود روی آسفالت خیابان‌ها گذراندند اتفاقی که بعدها در برد ورزشی سیاسی تیم ملی ایران مقابل آمریکا در جام جهانی تکرار شد.

فوتبال وسیله‌ای شد برای صادرات نام ایران به درون مرزهای اروپا. ستاره‌هایی که هشتم آذر درخشیدند نام ایران را در معتبرترین لیگ‌های فوتبال جهان مطرح کردند تا بسیاری از جامعه‌شناسان هم به قدرت و نفوذ آن اعتراف کنند.هشتم آذر دیگری از راه می‌رسد و هنوز هم مزه شیرین آن روز و احیای غرور ملی در رگ‌های مردم ایران زنده می‌شود به یاد آن جشن و شبی که تا صبح نخوابیدیم.

منبع: اینجا